یک نقطه

متفاوت هستم ، احمد یزدانی با نگاهی ویژه ؛ بینشی انسانیاهل شعر و واژه ، جمله را میکاومگاه صاف و آبی ؛ گاه هم بارانیجنس من از هجرت ،ره سپردن کارمعاشق تغییرات ؛ریشه ای ، بنیانیمثل شمعی روشن ، سوز و سازی دائمگریه هایم جانکاه ، ضجّه ها پنهانیساده ؛ بی پیرایه ،بی گره ؛ بی مشکلخاطراتی روشن ؛ سختی و آسانیایده آلم قُلّه ، رو به آنجا راهیظاهرم آرام است ،سینه ام طوفانیمیکنم با شعرم ؛ رو به فردا پروازهاله ای از احساس ؛ مثبت و نورانیعاشقِ زیبائی ، مثل گل ،آزادینا امیدی محکوم ، کردمش زندانی . یک نقطه...

یارم از لطف کردگار آمد
بخت بیدار در کنار آمد
گوهر هستی ام شکوفا شد
از برای دلم قرار آمد
ریشه دار و اصیل و با ایمان
سبزه ای از دل بهار آمد
از ازل جفت بخت من او بود
پای لطفش بروزگار آمد
بیست خرداد روز بختم بود
نور چشمان انتظار آمد
همسرم اینچنین تولّد یافت
از برای دلم نگار آمد .

یک نقطه...

مانده مزداران به زیر سیل و اجسادی زیاد
مردمانی غُصّه دار و رنجشان در ازدیاد
سیل وحشی زخم خود را زد و جان ها را گرفت
برد آرامش بجایش رنج بسیاری نهاد
دود دل تا آسمان ها رفت بالا ، ابر شد
بازهم بارید و سیل آمد وَ زحمت ها به باد
بوده جنگی سخت با سیلاب و دست غارتش
تا سر جایش نشست و در به آرامش گشاد
عدّه ای را کُشت سیلاب و خودش در گور رفت
تا کجا و کِی به مزداران دلی را دیده شاد ؟

یک نقطه...

ای که بر پیمان وفا ورزیده ایمانده ای پای قرارت استوارافتخار عالمی نزد خدانازنینا، افتخاری افتخارموجبات سربلندی بشرقُلّه ای آتشفشان ، افسانه وارخستگی از دست تو درمانده استاز تو و عزم تو دائم در فرارناامیدی ره ندارد در دلتمردم از بوی خوشت امّیدِوارچون بپیچد وضع و اوضاع زمانهمّتت‌ بخشد بسختی ها قرارمادر گیتی ببالد بر تو خوشبوده فولادی مقاوم پر عیاردر دل امواج و طوفان، فتنه هاکوه امّیدی ، نجیب و باوقاردر حوادث ناخدائی باخدامرد میدان در زمان کارزارفتنه زانو میزند از غیرتتکرده عزمت بدترینش را شکارمی شود الباقی آن هم خفهاز وجود باوفایت پای کارحق نگهدار تو باشد ، شک نکنحق بگیرد از چنان تو اعتبارشک ندارم در دل خود ذرّه ایمی رسد کشتی بساحل کامکارکرده هایت تا همیشه باقی استتو ستونی ماندگاری ، استوار . یک نقطه...

متفاوت هستم ، احمد یزدانی با نگاهی ویژه ؛ بینشی انسانیاهل شعر و واژه ، جمله را میکاومگاه صاف و آبی ؛ گاه هم بارانیجنس من از هجرت ،ره سپردن کارمعاشق تغییرات ؛ریشه ای ، بنیانیمثل شمعی روشن ، سوز و سازی دائمگریه هایم جانکاه ، ضجّه ها پنهانیساده ؛ بی پیرایه ،بی گره ؛ بی مشکلخاطراتی روشن ؛ سختی و آسانیایده آلم قُلّه ، رو به آنجا راهیظاهرم آرام است ،سینه ام طوفانیمیکنم با شعرم ؛ رو به فردا پروازهاله ای از احساس ؛ مثبت و نورانیعاشقِ زیبائی ، مثل گل ،آزادینا امیدی محکوم ، کردمش زندانی . یک نقطه...

سرِ از جسم خود جدا شده ایمبه امان خدا رها شده ایمهرچه پرسیده ما جوابی نیستمات و مبهوت و بینوا شده ایمنه صدائی نه حرکتی حرفیلال و ساکت و بیصدا شده ایمدر نمیگیرد از کسی بحثیخوان یغمای قصّه ها شده ایمآلت دست دشمنان بشربوده ارباب چون گدا شده ایمبس که کفران نموده نعمت رامورد خشم اولیا شده ایمدر سخن آخر وفا هستیمدر عمل مفت و بی بها شده ایمگشته غارت تمام ثروت ماخوار دزدان بیحیا شده ایمجز خدا نیست دیگر امّیدیخالقا رو به تو دعا شده ایمشکر خود را نصیب ما فرماما به کفر تو مبتلا شده ایمچشم در راه و دست ها بالاشرمسار از خود خدا شده ایم. یک نقطه...

متفاوت هستم ، احمد یزدانی با نگاهی ویژه ؛ بینشی انسانیاهل شعر و واژه ، جمله را میکاومگاه صاف و آبی ؛ گاه هم بارانیجنس من از هجرت ،ره سپردن کارمعاشق تغییرات ؛ریشه ای ، بنیانیمثل شمعی روشن ، سوز و سازی دائمگریه هایم جانکاه ، ضجّه ها پنهانیساده ؛ بی پیرایه ،بی گره ؛ بی مشکلخاطراتی روشن ؛ سختی و آسانیایده آلم قُلّه ، رو به آنجا راهیظاهرم آرام است ،سینه ام طوفانیمیکنم با شعرم ؛ رو به فردا پروازهاله ای از احساس ؛ مثبت و نورانیعاشقِ زیبائی ، مثل گل ،آزادینا امیدی محکوم ، کردمش زندانی . یک نقطه...